ജൈവവൈവിധ്യം | കവിത
സുധാകരന്‍ ചന്തവിള
അറിയാതെവിടെയോ
മുളച്ചു വെയില്‍ത്തട്ടി-
ക്കരിയാന്‍ പിറന്നപോല്‍
കരഞ്ഞു വളരവേ,
വിടര്‍ന്നയിലകളില്‍
പടരാന്‍ കീടങ്ങളും
നിറമോഹത്താലൂറ്റി-
ക്കുടിക്കാന്‍ കൃമികളും
വളവും കുടിനീരും
തരുന്ന പോലെ മാത്രം
വളരാനാജ്ഞാപിച്ചു
വലിയ കരങ്ങളും
ഭയവുമഭയവും ഇടവി-
ട്ടിടവിട്ട് ചിന്തയില്‍,
സ്വപ്നങ്ങളില്‍
ചിത്രങ്ങള്‍ വരയ്ക്കുവാന്‍
മുന്‍വഴി നീളംവച്ചു
മുന്നിലായ് തെളിയുമ്പോള്‍
പിന്‍വഴി നോക്കാ, തേക-
നുച്ചത്തില്‍ നടക്കവേ
കാണുവോ, രടുക്കുവോര്‍
തടവാന്‍, തലോടുവാനാ-
വതും ശ്രമിക്കാതെ, യേറ്റു
നില്‍ക്കുക മാത്രം ചെയ്തു
തളര്‍ന്ന വഴികളെ,
തളര്‍ച്ചയറിയാതെ
നിറയെ പൂവും കായും
വിതച്ചു കൊതിപ്പിക്കാന്‍
പാഠങ്ങള്‍ പലതുകള്‍
പഠിച്ചു പഠിക്കാതെ
കൊടിതന്‍ നിറം കണ്ടു
അണിചേരുവാന്‍ നിന്നു
ഒരു നാളിലും സുഖ-
ശീതളക്കാറ്റേറ്റി, മയടയാ-
നാകാതന്തിമേഘങ്ങള്‍
സ്നേഹം തന്നു..!
ഉയരാനാകില്ലെന്നു
തോന്നിയ നേരങ്ങളില്‍
ഉറങ്ങാമനന്തമായെന്നു
ചിന്തിച്ചേ നിന്നു..
നിശിതനിരീക്ഷണമാ-
ത്മരോഷത്താല്‍, വീണ്ടു-
മുയരാനൊരു വെറും
പ്രാര്‍ത്ഥനയുണരുന്നു.
വളരാന്‍ കൊതിക്കുന്നോ-
രേതോരു അണുവിനും
വളര്‍ച്ച പരത്തെക്കാള്‍
വളര്‍ച്ച സ്വയംതന്നെ.
