വി​ഭീ​ഷ​ണാ​ഭി​ഷേ​ക​വും സീ​ത​യു​ടെ അ​ഗ്നി​പ്ര​വേ​ശ​വും

രാ​വ​ണ​വ​ധാ​ന​ന്ത​രം രാ​മ​ൻ ല​ക്ഷ്മ​ണ​നോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞ പ്ര​കാ​രം ഒ​രു​ക്ക​ങ്ങ​ൾ ന​ട​ത്തി. സ​മു​ദ്ര​ങ്ങ​ളി​ൽ നി​ന്ന് പൊ​ൻ​കു​ട​ങ്ങ​ളി​ൽ തീ​ർ​ഥ​ജ​ലം കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന് ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ വി​ഭീ​ഷ​ണ​നെ സിം​ഹാ​സ​ന​ത്തി​ലി​രു​ത്തി അ​ഭി​ഷേ​കം ചെ​യ്തു. അ​ന​ന്ത​രം രാ​മ​ൻ ഹ​നു​മാ​നോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞു: “വി​ഭീ​ഷ​ണ​ന്‍റെ അ​നു​വാ​ദ​ത്തോ​ടെ രാ​വ​ണ​പു​ര​ത്തി​ൽ പ്ര​വേ​ശി​ച്ച്, രാ​വ​ണ​ൻ കൊ​ല്ല​പ്പെ​ട്ടു എ​ന്ന് സീ​ത​യെ അ​റി​യി​ക്കു​ക’.

അ​പ്ര​കാ​രം ഹ​നു​മാ​ൻ, ച​ന്ദ്ര​നെ വേ​ർ​പെ​ട്ട രോ​ഹി​ണി​യെ​പ്പോ​ലെ നി​രാ​ന​ന്ദ​യാ​യ സീ​താ​ദേ​വി​യെ ക​ണ്ട് രാ​മ​വാ​ക്യം ധ​രി​പ്പി​ച്ചു. സ​ന്തോ​ഷാ​ധി​ക്യ​ത്താ​ൽ സീ​താ​ദേ​വി അ​ല്പ​നേ​ര​ത്തേ​യ്ക്ക് ഒ​ന്നും മി​ണ്ടാ​നാ​വാ​തെ നി​ന്നു​പോ​യി. ശു​ഭ​വാ​ർ​ത്ത അ​റി​യി​ച്ച ഹ​നു​മാ​നോ​ട് ദേ​വി പ​റ​ഞ്ഞു, “ഭ​ർ​ത്താ​വി​നെ കാ​ണാ​നു​ള്ള അ​വ​സ​രം എ​ത്ര​യും നേ​ര​ത്തേ ത​ന്നെ ഉ​ണ്ടാ​ക്കു​ക’.

രാ​മ​ന്‍റെ നി​ർ​ദേ​ശ​മ​നു​സ​രി​ച്ച് വി​ഭീ​ഷ​ണ​ൻ അ​തി​നു വേ​ണ്ട കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ ചെ​യ്തു. രാ​ക്ഷ​സ സ്ത്രീ​ക​ളെ​ക്കൊ​ണ്ട് കു​ളി​പ്പി​ച്ച് അ​ണി​യി​ച്ചൊ​രു​ക്കി സീ​താ​ദേ​വി​യെ രാ​മ​ന്‍റെ മു​ന്നി​ലേ​ക്ക് കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ച സ​ന്തോ​ഷം രാ​മ​വ​ദ​ന​ത്തി​ൽ ദ​ർ​ശി​ക്കാ​തി​രു​ന്ന ദേ​വി വി​സ്മ​യം, ഹ​ർ​ഷം, സ്നേ​ഹം എ​ന്നീ ത്രി​വി​ധ ഭാ​വ​ങ്ങ​ളോ​ടെ നാ​ഥ​നെ നോ​ക്കി.

ത​ന്‍റെ മു​ന്നി​ൽ ഉ​ട​ൽ​പൂ​ണ്ട വി​ന​യം പോ​ലെ നി​ൽ​ക്കു​ന്ന പ​ത്നി​യോ​ട് രാ​മ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു.

“ഹേ ​ഭ​ദ്രേ, ശ​ത്രു​വി​നെ ജ​യി​ച്ച് ഞാ​ൻ നി​ന്നെ വീ​ണ്ടെ​ടു​ത്തു. പൗ​രു​ഷ​ത്തി​ന് ചേ​ർ​ന്ന​തെ​ന്തോ അ​ത് അ​നു​ഷ്ഠി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. സ​ത്യം നി​റ​വേ​റ്റാ​നാ​യ​തി​നാ​ൽ ഞാ​ൻ സ്വ​ത​ന്ത്ര​നു​മാ​യി. ഹ​നു​മാ​ന്‍റെ സ​ഹാ​യ​ത്താ​ൽ സ​മു​ദ്ര​ലം​ഘ​നം സാ​ധി​ച്ചു. സു​ഗ്രീ​വ​ന്‍റെ യ​ത്ന​വും സ​ഫ​ല​മാ​യി. സ്വ​ന്തം ജേ​ഷ്ഠ​നെ വി​ട്ട് എ​ന്നി​ൽ അ​ഭ​യം പ്രാ​പി​ച്ച വി​ഭീ​ഷ​ണ​ന്‍റെ ശ്ര​മം ഫ​ലി​ച്ചു. ശ​ത്രു​വി​ൽ​നി​ന്നും നേ​രി​ട്ട എ​ല്ലാ അ​പ​മാ​ന​ങ്ങ​ളെ​യും ഞാ​ൻ നി​ർ​മാ​ർ​ജ​നം ചെ​യ്തി​രി​ക്കു​ന്നു. കേ​ൾ​വി കേ​ട്ട ഇ​ക്ഷ്വാ​കു വം​ശ​ത്തി​ന് ക​ള​ങ്ക​മു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന ഒ​രു പ്ര​വൃ​ത്തി​യും എ​ന്നി​ൽ നി​ന്ന് ഉ​ണ്ടാ​യി​ക്കൂ​ടാ. സ​ന്ദേ​ഹാ​സ്പ​ദ​മാ​യ ചാ​രി​ത്ര്യ​ത്തോ​ടു കൂ​ടി​യ ഒ​രു​വ​ളാ​ണ് എ​ന്‍റെ മു​ന്നി​ൽ നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​ത്. പൗ​രു​ഷ​ശാ​ലി​യാ​യ ഒ​രു​വ​നും പ​ര​ഗൃ​ഹ​ത്തി​ൽ പാ​ർ​ത്തി​രു​ന്ന പ​ത്നി​യെ പ്രേ​മ​പൂ​ർ​വം സ്വീ​ക​രി​ക്കു​ക​യി​ല്ല. രാ​വ​ണ​ന്‍റെ ദു​ഷ്ട​ക്ക​ണ്ണാ​ൽ നോ​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​ളാ​യ നി​ന്നെ ഞാ​ൻ എ​ങ്ങ​നെ വീ​ണ്ടും സ്വീ​ക​രി​ക്കും?’

ജ​ന​മ​ധ്യ​ത്തി​ൽ വ​ച്ച് പ​ര​സ്യ​മാ​യി പ​റ​യ​പ്പെ​ട്ട രാ​മ​ന്‍റെ വാ​ക്കു​ക​ൾ സീ​ത​യു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ൽ കൂ​ര​മ്പു​ക​ൾ പോ​ലെ ത​റ​ച്ചു. ക​ണ്ണീ​ർ വാ​ർ​ത്തു​കൊ​ണ്ട് സീ​ത ചോ​ദി​ച്ചു.

“വെ​റും പ്രാ​കൃ​ത​നാ​യ ഒ​രു​വ​ൻ പ്രാ​കൃ​തി​യോ​ടെ​ന്ന പോ​ലെ അ​ങ്ങ് അ​ത്യ​ന്തം ദുഃ​സ​ഹ​മാ​യ വാ​ക്കു​ക​ൾ പ​റ​യു​ന്ന​ല്ലോ. ഞാ​നെ​ന്‍റെ ചാ​രി​ത്ര്യ​ത്തെ മു​ൻ​നി​ർ​ത്തി ആ​ണ​യി​ടു​ന്നു. എ​ന്നെ വി​ശ്വ​സി​ച്ചാ​ലും. വ​ല്ല​യി​ട​ത്തും ചി​ല പാ​മ​ര സ്ത്രീ​ക​ൾ ഉ​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാ​മെ​ന്നു​വ​ച്ച് അ​ങ്ങ് സ്ത്രീ​വം​ശ​ത്തെ മു​ഴു​വ​ൻ ആ​ക്ഷേ​പി​ക്കു​ന്നു​വ​ല്ലൊ. എ​ന്‍റെ ഗാ​ത്ര​ത്തെ ആ​രാ​നും സ്പ​ർ​ശി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ അ​തെ​ന്‍റെ അ​വ​ശ​ത​യെ ഉ​പാ​യ​മാ​ക്കി​യാ​ണ്. എ​ന്‍റെ സ്വാ​ധീ​ന​ത്തി​ലു​ള്ള മ​ന​സാ​ക​ട്ടെ ഭ​വാ​നി​ൽ മാ​ത്രം ലീ​ന​മാ​ണ്. അ​ങ്ങേ​യ്ക്ക് ഈ ​സം​ശ​യം നേ​ര​ത്തെ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ൽ വീ​ര​നാ​യ ഹ​നു​മാ​ന്‍റെ​യ​ടു​ക്ക​ൽ എ​ന്നെ ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ച​താ​യി പ​റ​ഞ്ഞ​യ​ച്ചാ​ൽ മ​തി​യാ​യി​രു​ന്നു​വ​ല്ലോ. എ​ങ്കി​ൽ അ​പ്പോ​ൾ​ത്ത​ന്നെ എ​ന്‍റെ ജീ​വ​നൊ​ടു​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ. ന​ന്നേ ബാ​ല്യ​ത്തി​ൽ​ത്ത​ന്നെ അ​ങ്ങ​യു​ടെ കൈ​പി​ടി​ച്ചി​റ​ങ്ങി​യ​വ​ളാ​ണ് ഞാ​ൻ. ഇ​ത്ര​നാ​ള​ത്തെ ഭ​ക്തി​യും ശീ​ല​വു​മെ​ല്ലാം ഭ​വാ​ന് വി​ല​യി​ല്ലാ​താ​യി​പ്പോ​യ​ല്ലോ’.

അ​ന​ന്ത​രം, സീ​ത ല​ക്ഷ്മ​ണ​ന്‍റെ നേ​ർ​ക്കു​തി​രി​ഞ്ഞി​ട്ട് പ​റ​ഞ്ഞു,

“ഹേ ​സൗ​മി​ത്രേ, ചി​ത കൂ​ട്ടു​ക. സ്വാ​മി​ക്ക് വി​ശ്വാ​സ​മി​ല്ലാ​ത്ത​തി​നാ​ൽ ഒ​രു നി​മി​ഷം പോ​ലും ഞാ​ൻ ജീ​വി​ക്കാ​ൻ ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. ഭ​ർ​ത്താ​വി​ന് വേ​ണ്ടാ​ത്ത ഭാ​ര്യ​ക്ക് പ്ര​വേ​ശി​ക്കാ​ൻ ഒ​രി​ട​മേ​യു​ള്ളു, അ​ഗ്നി. വേ​ഗം ചി​ത​യൊ​രു​ക്കു​ക’.

സീ​ത​യു​ടെ വാ​ക്കു​ക​ൾ കേ​ട്ട് രാ​മ​നൊ​ഴി​കെ എ​ല്ലാ​വ​രും പൊ​ട്ടി​ക്ക​ര​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ട് അ​പേ​ക്ഷി​ച്ചു​വെ​ങ്കി​ലും സീ​ത തീ​രു​മാ​ന​ത്തി​ൽ ഉ​റ​ച്ചു​നി​ന്നു.

സ​ന്താ​പ​ഹൃ​ദ​യ​നാ​യ ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ ചി​ത​യൊ​രു​ക്കി. സീ​ത രാ​മ​നെ തൊ​ഴു​ത് പ്ര​ദ​ക്ഷി​ണം ചെ​യ്ത ശേ​ഷം ആ​ളി​ക്ക​ത്തു​ന്ന ചി​ത​യ്ക്ക​രി​കി​ലെ​ത്തി ഇ​ങ്ങ​നെ പ​റ​ഞ്ഞു. “എ​ന്‍റെ മ​ന​സ് രാ​മ​നി​ൽ നി​ന്നും വ്യ​തി​ച​ലി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ എ​ന്നെ അ​ഗ്നി​ഭ​ഗ​വാ​ൻ ര​ക്ഷി​ക്ക​ട്ടെ. മ​ന​സാ വാ​ചാ ക​ർ​മ​ണാ ഞാ​ൻ രാ​മ​നെ അ​തി​ലം​ഘി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ആ​ദി​ത്യ​നും വാ​യു​വും ച​ന്ദ​നും ത്രി​സ​ന്ധ്യ​ക​ളും രാ​വും പ​ക​ലും ഈ ​ഭൂ​മി​യും സു​ച​രി​ത​യെ​ന്ന് കൊ​ണ്ടാ​ടി​ക്കൊ​ണ്ട് അ​ഗ്നി എ​ന്നെ സം​ര​ക്ഷി​ക്ക​ട്ടെ’.

അ​ന​ന്ത​രം സീ​ത ചി​ത​യി​ലേ​ക്കു പ്ര​വേ​ശി​ച്ചു. അ​തു കാ​ണാ​നാ​വാ​തെ ചു​റ്റി​ലും നി​ന്ന​വ​ർ ക​ണ്ണു പൊ​ത്തി വാ​വി​ട്ടു ക​ര​ഞ്ഞു. ശ്രീ​രാ​മ​നും വ്യാ​കു​ല​ചി​ത്ത​നാ​യി കാ​ണ​പ്പെ​ട്ടു.

ആ ​സ​മ​യം സ​മ​സ്ത ദേ​വ​ത​ക​ളും അ​വി​ടെ സ​മാ​ഗ​മി​ച്ചു. ബ്ര​ഹ്മ​ദേ​വ​ൻ രാ​മ​നോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞു.

“സീ​താ​ദേ​വി അ​ഗ്നി​യി​ൽ പ്ര​വേ​ശി​ക്കു​ന്ന​തു ക​ണ്ടി​ട്ടും അ​ങ്ങെ​ന്താ​ണി​ങ്ങ​നെ മൗ​നി​യാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്? അ​വി​ടു​ന്ന് ആ​രാ​ണെ​ന്നു​ള്ള സ​ത്യം മ​റ​ന്നു​പോ​യോ? പ്ര​പ​ഞ്ച​ത്തി​ന്‍റെ ആ​ദി​ക​ർ​ത്താ​വാ​യ വി​രാ​ട് സ്വ​രൂ​പ​നും, ഏ​കാ​ദ​ശ രു​ദ്ര​ന്മാ​രി​ൽ അ​ഷ്ട​മ​നു​മാ​യ ശ​ങ്ക​ര​മൂ​ർ​ത്തി​യും ച​ക്രാ​യു​ധ​നാ​യ നാ​രാ​യ​ണ​നു​മാ​ണ്. അ​ങ്ങ് ക​ർ​ത്താ​വും സം​ഹ​ർ​ത്താ​വു​മാ​ണ്. സീ​ത​യാ​ക​ട്ടെ സാ​ക്ഷാ​ൽ ല​ക്ഷ്മീ ഭ​ഗ​വ​തി​യാ​ണ്. ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു വേ​ണ്ടി അ​ങ്ങ് രാ​വ​ണ വ​ധ​രൂ​പ​മാ​യ അ​വ​താ​ര ധ​ർ​മം നി​ർ​വ​ഹി​ച്ചു. ഇ​നി പ​രം​ധാ​മ​ത്തോ​ടു ചേ​രാം’.

ബ്ര​ഹ്മ​ദേ​വ​ൻ ഇ​പ്ര​കാ​രം പ​റ​യ​വേ, അ​ഗ്നി ഭ​ഗ​വാ​ൻ മ​നു​ഷ്യ​രൂ​പം ധ​രി​ച്ച് ചി​താ​മ​ധ്യ​ത്തി​ൽ നി​ന്നും പൂ​ർ​വാ​ധി​കം ഐ​ശ്വ​ര്യ​വ​തി​യാ​യ സീ​താ​ദേ​വി​യോ​ടൊ​പ്പം രാ​മ​നു മു​ന്നി​ലെ​ത്തി. “രാ​മാ, ഇ​താ നി​ന്‍റെ പ​രി​ശു​ദ്ധ​യാ​യ പ​ത്നി. ഇ​വ​ൾ മ​ന​സു​കൊ​ണ്ടോ വ​ച​സു കൊ​ണ്ടോ, ക​ർ​മം കൊ​ണ്ടോ പ​രി​ശു​ദ്ധി ന​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ട്ടി​ല്ല’.

അ​ഗ്നി​ദേ​വ​ന്‍റെ വാ​ക്കു​ക​ൾ കേ​ട്ട് രാ​മ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു, “എ​നി​ക്ക​റി​യാം സീ​ത ത്രി​ലോ​ക സം​ശു​ദ്ധ​യാ​ണെ​ന്ന്. എ​ങ്കി​ലും ശ​രി​യാ​യ പ​രീ​ക്ഷ​ണം ന​ട​ത്താ​തെ സ്വീ​ക​രി​ച്ചാ​ൽ സ​ജ്ജ​ന​ങ്ങ​ൾ എ​ന്നെ പ​ഴി​ക്കും. ലോ​ക​ത്തെ വി​ശ്വ​സി​പ്പി​ക്കാ​നാ​ണ് ഞാ​നീ ക്രി​യ​യ്ക്ക് അ​നു​വാ​ദം ന​ൽ​കി​യ​ത്. വി​ശാ​ലാ​ക്ഷി​യാ​യ ഈ ​സീ​ത സ്വ​ന്തം തേ​ജ​സാ​ൽ​ത്ത​ന്നെ സു​ര​ക്ഷി​ത​യാ​ണ്. പൂ​ർ​ണ മ​ന​സോ​ടു കൂ​ടി സീ​ത​യെ ഞാ​നി​താ സ്വീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു’.

രാ​മ​വാ​ക്യം കേ​ട്ട് എ​ല്ലാ​വ​രും ആ​മോ​ദ​ചി​ത്ത​രാ​യി ച​മ​ഞ്ഞു. രാ​മ​ന്‍റെ ആ​ഗ്ര​ഹ​പ്ര​കാ​രം ദേ​വേ​ന്ദ്ര​ൻ യു​ദ്ധ​ത്തി​ൽ വ​ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട വാ​ന​ര​ന്മാ​രെ ജീ​വി​പ്പി​ച്ചു. വി​ഭീ​ഷ​ണ​ൻ പു​ഷ്പ​ക വി​മാ​ന​മൊ​രു​ക്കി. അ​യോ​ധ്യ​യി​ലേ​ക്കു പു​റ​പ്പെ​ടാ​നു​ള​ള സ​മ​യം ആ​ഗ​ത​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

ഇ​വി​ടെ, സീ​താ സ​ന്ദ​ർ​ശ​നം ക​ഴി​ഞ്ഞ് രാ​മ​സ​വി​ധ​ത്തി​ൽ ഹ​നു​മാ​ൻ തി​രി​ച്ചെ​ത്തി​യ​തി​നു ശേ​ഷ​മാ​ണ് സം​ഭ​വ​ഗ​തി​ക​ൾ മാ​റു​ന്ന​ത്. സീ​ത ത​ന്നെ കാ​ണാ​നാ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്നു എ​ന്നു കേ​ട്ട് രാ​മ​ന്‍റെ ര​ണ്ടു ക​ണ്ണു​ക​ളും നി​റ​ഞ്ഞൊ​ഴു​കി. രാ​മ​ന്‍റെ ജീ​വി​ത​ത്തെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം പു​തി​യൊ​രു അ​നു​ഭ​വ​മാ​യി​രു​ന്നു ഇ​ത്. ഇ​തി​നു മു​മ്പൊ​രി​ക്ക​ലും ഇ​പ്ര​കാ​രം പെ​രു​മാ​റി​യ​താ​യി വാ​ല്മീ​കി വി​വ​രി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല. എ​ന്നാ​ൽ ഈ ​അ​വ​സാ​ന ഭാ​ഗ​ത്ത് ധ​ർ​മ​ഭൃ​താം​വ​ര (ധ​ർ​മി​ഷ്ഠ​നി​ൽ ശ്രേ​ഷ്ഠ​ൻ) എ​ന്ന വി​ശേ​ഷ​ണം ക​വി ന​ൽ​കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ത​ന്‍റെ മു​ന്നി​ലെ​ത്തി​യ സീ​ത​യോ​ട് രാ​മ​ൻ പ​റ​യു​ന്ന​തി​ന്‍റെ സൂ​ക്ഷ്മാ​ർ​ഥം, സൃ​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളു​ടെ പ​രാ​ക്ര​മ​ത്തോ​ടെ നേ​ടി​യെ​ടു​ത്ത ഈ ​വി​ജ​യം നി​ന്നെ കൈ​വ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്താ​നാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. സ​ദാ​ചാ​രം ര​ക്ഷി​ക്കാ​ൻ, അ​പ​വാ​ദം ഇ​ല്ലാ​താ​ക്കാ​ൻ, കേ​ൾ​വി​കേ​ട്ട ഇ​ക്ഷ്വാ​കു​വം​ശ​ത്തി​ന് ബാ​ധി​ച്ച ക​ള​ങ്കം നീ​ക്കാ​ൻ ആ​യി​രു​ന്നു. ഈ ​ഭാ​ഗം വി​വ​രി​ക്കു​ന്ന ക​വി അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്‍റേ​താ​യ അ​ഭി​പ്രാ​യം ന​ൽ​കു​ന്നു​ണ്ട്.

“ജ​ന​വാ​ദ​ഭ​യാ​ത് രാ​ജ്ഞോ

ബ​ഭൂ​വ ഹൃ​ദ​യം ദ്വി​ധാ’ (115/11)

അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന് ഹൃ​ദ​യ​പ്രി​യ​യാ​യി​രു​ന്ന അ​വ​ൾ തൊ​ട്ടു​മു​ന്നി​ൽ നി​ൽ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ ആ ​രാ​ജാ​വി​ന്‍റെ ഹൃ​ദ​യം ലോ​കാ​പ​വാ​ദ​ത്തി​ന്‍റെ ഭ​യം കൊ​ണ്ട് പി​ള​ർ​ന്നു ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ഇ​വി​ടെ പ്ര​ത്യേ​കം ശ്ര​ദ്ധി​ക്കേ​ണ്ട​ത് - ക​വി പ​റ​യു​ന്ന​ത് രാ​ജ്ഞഃ​ഹൃ​ദ​യം എ​ന്നാ​ണ്. മ​റി​ച്ച് രാ​മ​സ്യ​ഹൃ​ദ​യം എ​ന്ന​ല്ല.

അ​പ​വാ​ദ​ഭ​യ​ത്താ​ൽ രാ​ജാ​വ് പ​റ​ഞ്ഞ​തി​ൽ യു​ക്തി​യു​ണ്ടാ​കാം. എ​ന്നാ​ല​തി​ൽ സ​ത്യ​വും ധാ​ർ​മി​ക​ത​യു​മു​ണ്ടോ എ​ന്ന് തീ​ർ​ച്ച​യാ​യും അ​ന്വേ​ഷി​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ട്.

ഇ​തി​നാ​യി ന​മു​ക്ക് രാ​വ​ണ​ൻ സീ​ത​യെ അ​പ​ഹ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​പോ​യ ഭാ​ഗം മു​ത​ൽ സൂ​ക്ഷ്മ​മാ​യി പ​രി​ശോ​ധി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രും. ആ ​സ​മ​യം വി​ര​ഹ​ദുഃ​ഖം അ​ടി​മു​ടി​യു​ല​ച്ച രാ​മ​നെ​യാ​ണ് കാ​ണു​ന്ന​ത്. അ​പ്പോ​ഴ​ദ്ദേ​ഹം കു​ല​മ​ഹി​മ​യോ കു​ലാ​പ​മാ​ന​മോ ഒ​ന്നും ഓ​ർ​മി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. മ​റി​ച്ച് സീ​ത​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ജീ​വ​ൻ വെ​ടി​യു​മെ​ന്നാ​ണ് രാ​മ​ൻ പ​റ​യു​ന്ന​ത്. അ​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള രാ​മ​നാ​ണ് യു​ദ്ധം ജ​യി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ പ​രു​ഷ​വാ​ക്കു​ക​ളാ​ൽ സീ​ത​യു​ടെ മ​ന​സി​നെ മു​റി​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​ത്. അ​തു​കേ​ട്ട് ആ ​മ​ണ്ണി​ന്‍റെ മ​ക​ൾ നി​ലം​തൊ​ടാ​തെ അ​ന്തം​വി​ട്ടു, ഘോ​ര​വാ​ക്കു​ക​ൾ കേ​ട്ട് നാ​ണം​കെ​ട്ടു. എ​ന്നാ​ൽ സീ​ത ത​ന്‍റെ നേ​ർ​ക്കു​വ​ന്ന ആ​രോ​പ​ണ​ങ്ങ​ളെ ശ​ക്തി​യാ​യി എ​തി​ർ​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. ആ​ർ​ക്കും നി​ഷേ​ധി​ക്കാ​നാ​വാ​ത്ത വാ​ക്കു​ക​ളാ​ണ് സീ​ത രാ​മ​നോ​ട് പ​റ​യു​ന്ന​ത്.

എ​ന്നാ​ൽ നി​ർ​ഭാ​ഗ്യ​ക​ര​മെ​ന്നു പ​റ​യ​ട്ടെ, വാ​ല്മീ​കി വാ​ചാ​ല​നാ​യ ഈ ​അ​ന​ന്യ​വേ​ള​യി​ൽ തു​ഞ്ച​ത്ത് രാ​മാ​നു​ജ​നെ​ഴു​ത്ത​ച്ഛ​ൻ പൂ​ർ​ണ​മാ​യും നി​ശ​ബ്ദ​നാ​യി. അ​വ​താ​ര പു​രു​ഷ​നാ​യ ശ്രീ​രാ​മ​ച​ന്ദ്ര​ന് ആ​ക്ഷേ​പാ​ർ​ഹ​മാ​യ ഒ​ന്നും ത​ന്നെ ത​ന്‍റെ ഭ​ക്തി​കാ​വ്യ​ത്തി​ൽ ഉ​ണ്ടാ​വ​രു​തെ​ന്നു​ള്ള എ​ഴു​ത്ത​ച്ഛ​ന്‍റെ നി​ശ്ച​യ​മാ​യി​രി​ക്കാം ഈ ​ഭാ​ഗം വി​ട്ടു​ക​ള​യാ​ൻ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ പ്രേ​രി​പ്പി​ച്ച​തെ​ന്ന് സൂ​ചി​പ്പി​ക്ക​ട്ടെ.

(തു​ട​രും)